Hayaller,hayallerimiz pamuk ipliğne bağlı olduğunu
bildiğimiz halde asla vazgeçemediklerimiz.
Nasıl vazgeçilirki,nasıl bırakılır sanki eski bir şarkıymış
gibi.Düşersen nasıl kalkacaksın bir umudun yoksa ne için savaşacaksın dünya
denen çetin düşmanla.Gecelerini aklına
sığmayan rüyalar süslemiyorsa ne anlamı varki uyumanın.Bir hayali yoksa hayata
dair insanın nasıl hayatta kalır,beden dediği ceset ile.Kim öğretir sadece
arkaya bakıldığında değil hayatın öne
uzandığında gülümsete bileceğini .
Şimdi boşver o yıkılacak korkusunu.Yıkılsın ne çıkarki.Kim
ebedi bu hayatta hangimizin sonu değil bir avuç toprak.Hangi aşk sonsuz
kaldı.Kim ebed kim yalan.Acıkacaksın diye yemek yemiyormusun?Uyanacaksın diye
uyumuyormusun?Şimdi sen söyle nasıl vazgeçersin yıkılacak diye.Kim
yıkılabilir ki sen kalbinde aklında patlarcasına inanırken. Kim yıkabilir ki sen
önüne duvarlar ördün ise.Sen bahane üretmeye devam et büyük hayatın küçük
insanı .Sakın büyüme ha yoksa başkasına sahip çıkmak zorunda kalır kalbin yoksa
başka birinin kalbine ışık tutmak zorunda kalırsın.Sen sakın çıkarma at
gözlüklerini neme lazım dünyadan kendi dünyandan öte bir yer görürsün.Şimdi
yalnız bırakın hayalleri uğruna savaşanları zafer yakındır zafer elbet
bizimdir.Hayallerim var hayallerimiz, ya gerçekleşecekler ya biz bu uğurda
öleceğiz olsun ikisi de güzel.
Rabia Çakır
Rabia Çakır
