Ay oyun oynuyor benimle. Biliyor ya gözlerim onun üstünde.
Üstelik bulutları da alet ediyor bu oyuna.
Ay dolunay olmuş, tüm endamıyla asılı gökyüzünde. Biraz
bencil, biraz kıskanç. Kimseyi barındırmıyor etrafında. Tek bir yıldız yok
gökyüzünde.
Oysa ben huzurlu gecelerimde yıldızları sererim gökyüzüme.
Tek tek bakışırım hepsiyle. Kimi göz kırpar, kimi birkaç dileği bırakır
çaktırmadan dilime.
Hüznüme fail gecelerde halet-i ruhuma şahidimdir dolunay.
Önce özlemleri bir çıkın yapar fısıldarım mehtabın kulağına. Sonra bir selam
çakar sılaya, ıhlamur kokan rüzgarlarla uyuturum düşlerimi. Yakamozlar gelir
aklıma. Ne keyiflidir seyre dalmak onları ; denizi bile olmayan şehirlerde
büyümüşken oysa.
|
