Ufuklar neden beyaz?
Çok mu temiz yarınlar?
Çok mu temiz iki masum, gök ve denizi
Birbirinden ayıran acımasız uçurumlar?
Uzaktan bakınca mavi dağlar,
Oysa üstünde otlar, çalılar,
Dikenli çiçekler ve abani hayvanlar.
Şimdi bakıyorsun diye uzaktan,
Çok mu güzel dağlar?
Ve bir mavi de deniz..
Ne geniş bir kartela.
Hangi mavi soran yok,
Yarası var mı, diken yok.
Hiç mi görmediler, gemiler geçince
Arkada koyuyu yırtan yarıklar.
Ve karşı karşıya, zıt, karışmaz akıntılar..
Maviler bitmez...
Beyaz pamuklar ardına saklanmış gökyüzü tepemizden hiç inmez.
Sorsan hep mutlui hep geniş ve hep sevgiler göz dikmiş,
Bir sonsuzluktur, alıp başını gitmiş...
Ya yorgunsa gökyüzü,
Başını koyuyorsa bulut görünümlü yastıklara?
Birkaç şiir ve edilen güzel sözler,
Oysa bunların yanında küfür gibi,
Egzoz, zehirli oksijenler salınmış,
Bu bir suikast!
Gökyüzü yıldızları kendinden itmiş.
Gözden ırak bir yıldız dışlanırcasına,
Hatırlatmak istercesine kendini, yakar.
Baksan bakamazsın,
Göz bebeklerin alev alır, yanar.
Ay'a bakan gözler ondan ırak ve tenler çekingen,
Güneş'in kalbi kırık.
Belli etmek istercesine
Kendini Yakar..
